حسرت فیزیک

نمی دونم صد سال پیش فیزیک خیلی ضعیف بود که هایزنبرگ بیست ساله ی ترم چهار با بور تونست ملاقات خصوصی داشته باشه, یا دانشجوهای فیزیک خیلی کم بودن, یا ارزش دانشجوها خیلی بالا بود... نمی دونم چطور بود که هایزنبرگ از همون اول که شروع به خوندن فیزیک کرد, یه استاد راهنمای خفن داشت که تحقیقات و مطالعاتش رو مو به مو تحت نظر قرار میداد که گمونم الان تازه دانشجوهای دکترای ما این فرصت رو دارن. شاید هم نداشته باشن.

نمی دونم ما فقط توو ایران با این فلاکت داریم فیزیک می خونیم یا بقیه هم همینن. (که یه حدس قوی میگه اینجوری نیستن.)

 شاید اگه با یکی از استادها صحبت کنم و یه کار تحقیقی رو با محدثه به عهده بگیریم, یکم وضع بهتر بشه. 

 

تصویر ذهن من...