انسان ذهن است و دیگر هیچ

این کتاب اخیرم, مثل مامان دومم می مونه. هر وقت نا میزون میشم, میرم سراغش و یه دو صفحه ازش می خونم و آروم میشم و گاها تصمیم های جدید می گیرم.

همیشه هم یه حرفی برای زدن داره برام. 

جالب اینه که گاها گره هایی رو باز می کنه که خاله مرجان, اردلان یا حتی دکتر هم از پسشون بر نمیان. یه جورایی منو به واقع بینی بدون لفاظی دعوت می کنه و همین بهم آرامش میده. 

مهمترین ویژگیش هم اینه که داستان نمیگه برام. صریح و شفاف و منطقی حرف می زنه؛ مستقل از هر نوع جهت گیری و نگرش خاصی.

شاید اگه یه کسی خیلی برام ارزش داشته باشه,  به خوندن این کتاب دعوتش کنم.

 

 

تصویر ذهن من...