به طبیعت هر چیزی برگردیم

تاحالا خیلی درمورد حجاب فکر کردم و جدیدترین نتیجه ای که بهش رسیدم اینه که من چرا باید زیبایی های طبیعیمو مخفی کنم؟ این توو طبیعت یه دختر جوونه که دوست داشته باشه بقیه زیباییشو تحسین کنن. چرا باید علیه این طبیعت بلند شد؟ 

مساله اینه که پیروی از طبیعت هر چیزی همیشه سالم ترین انتخابه. 

 

دیروز که داشتم به این موضوع فکر می کردم یه لحظه این جمله ی معروف از ذهنم گذشت که "حجاب و غیر حجاب مهم نیست؛ رفتار آدم باید سنگین باشه." 

بعد یکی توو گوشم آروم گفت: "یعنی چی که رفتارت سنگین باشه؟؟"

اینکه صدای خنده ت بلند نشه؟ اینکه شاد نباشی؟ اینکه آروم حرف بزنی؟ اینکه مدام خودت رو, ظاهر و رفتار های عادیت رو قضاوت کنی؟

 

احساس می کنی اینجا دارن با ارزش گذاری های غلط, سالم ترین رفتارهای یه جوون_اصلا یه آدم_ رو ازش می گیرن؟؟ 

 

 

تصویر ذهن من...