ازرش فکر کردن

احساس میکنم خدا آدم هایی رو دوست داره که جدی بگیرنش. آدم هایی که واقعا بهش فکر کنن. به حرف هاش؛ به آفریده هاش. حتی اگه در نهایت به کفر برسن. 

من اگه جای خدا بودم؛ همینو میخواستم. 

انگار آدم هایی که همیشه خدا رو قبول داشتن هیچوقت جدی بهش فکر نکردن. 

الان به نظرم میاد که چقدر دانشمندا برای خدا عزیزن. چه کافر و چه با ایمانش. گمونم برای خدا فرقی نکنه؛ چون اصل کار همون تفکر و درستکاریه؛ همون چیزی که برای خدا ارزش داره. 

 

پی نوشت: با این نوشته نخواستم حرف توو دهن خدا بذارم؛ این صرفا انتظار من از خداست. که ممکنه درست هم نباشه.

 

تصویر ذهن من...